Bu içeriğe erişim için Haberler'e katılın
Ayrıca, hesabınızla ücretsiz olarak seçilen makaleler ve diğer premium içerik için özel erişim – ücretsiz.
E -postanızı girip devam ederek devam ederek, Haberler'un finansal teşvik bildirimimizi içeren kullanım şartlarını ve gizlilik politikasını kabul ediyorsunuz.
Geçerli bir e.
Sorun mu yaşıyorsunuz? Buraya tıklayın.
YENİArtık Haberler makalelerini dinleyebilirsiniz!
Yıllar önce eşim Gracie, Nashville'deki özel bir etkinlikte Başkan George W. Bush için şarkı söyledi. Bu performans başka bir kapı açtı. Bir yıl sonra, New York'taki Madison Square Garden'daki 2004 Cumhuriyet Ulusal Konvansiyonunda şarkı söylemeye davet edildi.
New York'taki performansından sonra, George HW ve Barbara Bush'un hemen arkasında oturan Başkan'ın kutusuna girdik. Ertesi gün, Beyaz Saray eve başlamak için paketlenirken tekrar aradı.
Adaylığını kabul ederken bizi cumhurbaşkanı ile platformda istediler.
Tüm dünyanın gördüğü bir sahnede bir cumhurbaşkanının arkasında durduk. Ancak Paskalya'da, tüm dünyayı tutan kişiyi kutluyoruz. (Istock)
O Perşembe gecesi arena kükredi. Bayraklar keskin ve parlak tepeden asıldı. Kalabalığın tezahüratları koltukları sarstı. Yer yaşayan bir şey gibi nabız attı. Çekimleri izlerseniz, Gracie ve beni başkanın sol omzunun hemen üzerinde göreceksiniz, ellerimiz çıkana kadar alkışlıyorsunuz.
Paskalya neden önemlidir?
Her şeyin hissettiği kadar gerçeküstü, bir an göze çarpıyordu – ve sahnede veya cumhurbaşkanının yakınında olmadı. Nashville etkinliğinden bir hafta sonra geldi. Aynı otelde geri döndüm ve balo salonunu geçtim – Başkan, Gizli Servis, Medya ve Amerikan gücünün geçici koltuğunu tutan aynı oda.
Şimdi?
Boş. Podyum yok. Bayrak yok. Geride bir sandalye bile kalmadı. Bir sonraki etkinliği bekleyen başka bir oda.
Bu dünyadaki güçle ilgili. Büyük ortaya çıkıyor – ama kalmıyor.
Başkan George W. Bush, 2 Eylül 2004'te Madison Square Garden'daki Cumhuriyet Ulusal Konvansiyonu'nda delegelere hitap ettikten sonra dalgalanıyor. (Getty Images aracılığıyla Jeff Haynes/AFP)
Sahne aşağı iniyor. Oda sıfırlıyor. An geçer.
Paskalya Devrimi, dünyanın zalimlerinin titremesine neden oluyor
Madison Square Garden bile – olduğu gibi ikonik – aynı deseni takip etti. Bir gece, ulusal bir spot ışığıydı. Sonraki, yine bir arena.
Ocak ayında Başkan Donald Trump'ın ikinci açılışını izledim. Eski Başkan Bush ve eşi Laura Capitol Rotunda'ya girerken, gelişleri duyuruldu ve kibar alkışlarla sıcak bir şekilde karşılaştı. Ama bir zamanlar New York'ta – hatta o otel balo salonunda aldığı gürültülü karşılama ile karşılaştırılmadı.
Ofisin ağırlığı ve ihtişamı devam etmişti.
İşte böyle çalışıyor. Dünyevi ihtişam yüksek, etkileyici ve kısa ömürlü.
Ama Mesih ile değil.
Eski Başkan George W. Bush, Başkan Donald Trump'ın 20 Ocak 2025'te ABD Capitol Rotunda'daki açılışına varırken göz kırpıyor. (Reuters aracılığıyla Saul Loeb/Havuz)
Sahne almadı. Musa'nın vahşi doğada yılanı kaldırması gibi bir Roma haçına kaldırıldı. Büyüdü – ilham vermek için değil, kurtarmak için.
Sadece 3 gün içinde hayatınız daha iyisi için değişebilir. Paskalya nasıl olduğunu gösterir
Tepe büyük değildi. Golgotha bir çöplüktü.
Spot ışığı yok. Çevre yok. Alkış yok. Sadece bir kurtarıcı – ve bir haç.
Başkanlar ödünç alınmış güce sahiptir. Mesih hiçbir şey ödünç almaz.
Ve işte fark: Bir başkan odadan ayrıldığında, güç onunla gider.
Mesih bir hayata girdiğinde kalır.
Tören için gelmiyor. Saltanata geliyor – ve ofisinin tuzakları asla ayrılmıyor.
Kutsal Hafta ve Paskalya Pazar, başka hiçbir şeye benzemiyor. Ve hayatını değiştirebilir
O gece Madison Square Garden'da, Başkan Bush öne çıktığında, hava enerjiyle yakalandı – elektrikti.
Golgotha bir çöplüktü. Çevre yok. Alkış yok. Sadece bir kurtarıcı – ve bir haç. (Istock)
Ama Mesih'in getirdiği şeye kıyasla sadece bir kıvılcımdı.
“Ve hükümet omzunda olacak …” (Yeşaya 9: 6)
Bu politik bir slogan değil. Bu bir taht.
Daha Fazla Haberler Fikri için buraya tıklayın
Başkanlar bir dönem için yemin eder. İsa kendi kanıyla ebedi bir vaat mühürledi.
Sonunda, başkanlar platformdan ayrılır. Mesih bir mezar bıraktı.
Madison Square Garden alkışla salladı. Dünya Mesih'in dirilişini salladı ve taş yuvarlandı.
Haberler uygulamasını almak için buraya tıklayın
Tüm dünyanın gördüğü bir sahnede bir cumhurbaşkanının arkasında durduk. Ancak Paskalya'da, tüm dünyayı tutan kişiyi kutluyoruz.
Bir zamanlar Power'ın gölgesinde durduk. Paskalya yüzünden kaynağında durabiliriz.
Peter Rosenberger'den daha fazlasını okumak için buraya tıklayın
Ayrıca, hesabınızla ücretsiz olarak seçilen makaleler ve diğer premium içerik için özel erişim – ücretsiz.
E -postanızı girip devam ederek devam ederek, Haberler'un finansal teşvik bildirimimizi içeren kullanım şartlarını ve gizlilik politikasını kabul ediyorsunuz.
Geçerli bir e.
Sorun mu yaşıyorsunuz? Buraya tıklayın.
YENİArtık Haberler makalelerini dinleyebilirsiniz!
Yıllar önce eşim Gracie, Nashville'deki özel bir etkinlikte Başkan George W. Bush için şarkı söyledi. Bu performans başka bir kapı açtı. Bir yıl sonra, New York'taki Madison Square Garden'daki 2004 Cumhuriyet Ulusal Konvansiyonunda şarkı söylemeye davet edildi.
New York'taki performansından sonra, George HW ve Barbara Bush'un hemen arkasında oturan Başkan'ın kutusuna girdik. Ertesi gün, Beyaz Saray eve başlamak için paketlenirken tekrar aradı.
Adaylığını kabul ederken bizi cumhurbaşkanı ile platformda istediler.
Tüm dünyanın gördüğü bir sahnede bir cumhurbaşkanının arkasında durduk. Ancak Paskalya'da, tüm dünyayı tutan kişiyi kutluyoruz. (Istock)
O Perşembe gecesi arena kükredi. Bayraklar keskin ve parlak tepeden asıldı. Kalabalığın tezahüratları koltukları sarstı. Yer yaşayan bir şey gibi nabız attı. Çekimleri izlerseniz, Gracie ve beni başkanın sol omzunun hemen üzerinde göreceksiniz, ellerimiz çıkana kadar alkışlıyorsunuz.
Paskalya neden önemlidir?
Her şeyin hissettiği kadar gerçeküstü, bir an göze çarpıyordu – ve sahnede veya cumhurbaşkanının yakınında olmadı. Nashville etkinliğinden bir hafta sonra geldi. Aynı otelde geri döndüm ve balo salonunu geçtim – Başkan, Gizli Servis, Medya ve Amerikan gücünün geçici koltuğunu tutan aynı oda.
Şimdi?
Boş. Podyum yok. Bayrak yok. Geride bir sandalye bile kalmadı. Bir sonraki etkinliği bekleyen başka bir oda.
Bu dünyadaki güçle ilgili. Büyük ortaya çıkıyor – ama kalmıyor.
Başkan George W. Bush, 2 Eylül 2004'te Madison Square Garden'daki Cumhuriyet Ulusal Konvansiyonu'nda delegelere hitap ettikten sonra dalgalanıyor. (Getty Images aracılığıyla Jeff Haynes/AFP)
Sahne aşağı iniyor. Oda sıfırlıyor. An geçer.
Paskalya Devrimi, dünyanın zalimlerinin titremesine neden oluyor
Madison Square Garden bile – olduğu gibi ikonik – aynı deseni takip etti. Bir gece, ulusal bir spot ışığıydı. Sonraki, yine bir arena.
Ocak ayında Başkan Donald Trump'ın ikinci açılışını izledim. Eski Başkan Bush ve eşi Laura Capitol Rotunda'ya girerken, gelişleri duyuruldu ve kibar alkışlarla sıcak bir şekilde karşılaştı. Ama bir zamanlar New York'ta – hatta o otel balo salonunda aldığı gürültülü karşılama ile karşılaştırılmadı.
Ofisin ağırlığı ve ihtişamı devam etmişti.
İşte böyle çalışıyor. Dünyevi ihtişam yüksek, etkileyici ve kısa ömürlü.
Ama Mesih ile değil.
Eski Başkan George W. Bush, Başkan Donald Trump'ın 20 Ocak 2025'te ABD Capitol Rotunda'daki açılışına varırken göz kırpıyor. (Reuters aracılığıyla Saul Loeb/Havuz)
Sahne almadı. Musa'nın vahşi doğada yılanı kaldırması gibi bir Roma haçına kaldırıldı. Büyüdü – ilham vermek için değil, kurtarmak için.
Sadece 3 gün içinde hayatınız daha iyisi için değişebilir. Paskalya nasıl olduğunu gösterir
Tepe büyük değildi. Golgotha bir çöplüktü.
Spot ışığı yok. Çevre yok. Alkış yok. Sadece bir kurtarıcı – ve bir haç.
Başkanlar ödünç alınmış güce sahiptir. Mesih hiçbir şey ödünç almaz.
Ve işte fark: Bir başkan odadan ayrıldığında, güç onunla gider.
Mesih bir hayata girdiğinde kalır.
Tören için gelmiyor. Saltanata geliyor – ve ofisinin tuzakları asla ayrılmıyor.
Kutsal Hafta ve Paskalya Pazar, başka hiçbir şeye benzemiyor. Ve hayatını değiştirebilir
O gece Madison Square Garden'da, Başkan Bush öne çıktığında, hava enerjiyle yakalandı – elektrikti.
Golgotha bir çöplüktü. Çevre yok. Alkış yok. Sadece bir kurtarıcı – ve bir haç. (Istock)
Ama Mesih'in getirdiği şeye kıyasla sadece bir kıvılcımdı.
“Ve hükümet omzunda olacak …” (Yeşaya 9: 6)
Bu politik bir slogan değil. Bu bir taht.
Daha Fazla Haberler Fikri için buraya tıklayın
Başkanlar bir dönem için yemin eder. İsa kendi kanıyla ebedi bir vaat mühürledi.
Sonunda, başkanlar platformdan ayrılır. Mesih bir mezar bıraktı.
Madison Square Garden alkışla salladı. Dünya Mesih'in dirilişini salladı ve taş yuvarlandı.
Haberler uygulamasını almak için buraya tıklayın
Tüm dünyanın gördüğü bir sahnede bir cumhurbaşkanının arkasında durduk. Ancak Paskalya'da, tüm dünyayı tutan kişiyi kutluyoruz.
Bir zamanlar Power'ın gölgesinde durduk. Paskalya yüzünden kaynağında durabiliriz.
Peter Rosenberger'den daha fazlasını okumak için buraya tıklayın