YENİArtık Haberler yazılarını dinleyebilirsiniz!
Anneleri sürekli olarak katı standartlar ve beklentilerle bombalayan bir dünyada, kabullenmenin gücünü savunmanın zamanı geldi. Anneler olarak çoğu zaman kendimizi güvensizlikler ve pişmanlıklarla boğuşurken, kendinden şüphe duymanın ağırlığı altında buluruz. Peki ya ulaşılamaz mükemmellik için çabalamak yerine kabullenmeyi benimsemeyi seçersek? Kendimizi, kusurlarımızı ve anne olarak yolculuğumuzu kabul etmek. Elimizden gelenin en iyisini yaptığımızı ve elimizden gelenin en iyisini yaptığımızı kabul eden kabullenme yeterlidir.
Tıp fakültesine gittiğimde küçük oğlumu ailemin yanına bırakmak şimdiye kadar verdiğim en zor kararlardan biriydi. Çantalarımı toplayıp vedalaşırken aklımda bir sürü endişe akın etti. Kendini terk edilmiş hissedecek mi? Ayrılık bağlarımıza zarar verir mi? Ondan fiziksel olarak ayrı kalma korkusu kalbime ağır bir yük bindiriyor, profesyonel hayallerimin peşinden gitmenin heyecanını gölgede bırakıyordu.
Ancak belirsizliğin ortasında bu fedakarlığın geleceğimiz için gerekli olduğu inancına tutundum. Benim yokluğumda ailemin ona hak ettiği sevgiyi ve ilgiyi sağlayacağına dair kendime güvence verdim. Her gece telefonda rüyalarımızda buluşmayı, rüyalarımızda birlikte yaşayacağımız maceraları konuşurduk. Ayrılık yürek parçalayıcı olsa da hem onun hem de benim için aynı zamanda bir büyüme fırsatıydı. Mesafe sayesinde bağımız daha da güçlendi; sevgi, bağlılık ve daha parlak bir yarına dair ortak umutla beslendi.
Benim hikayem benzersiz değil. Annelik her kadın için zorluklarla, belirsizliklerle ve fedakarlıklarla dolu bir hikayedir. Ancak günlük yaşamın gürültüsünün ortasında, annelerin kendimizi sorgulamayı bırakıp güvensizliklerin ve pişmanlıkların bizi tüketmesine izin vermeleri çok önemlidir. Aldığımız her kararın, katlandığımız her fedakarlığın ailelerimize duyduğumuz sarsılmaz sevgiden kaynaklandığını kabul etmeliyiz. İster bir kariyerde hokkabazlık yapmak, ister ev idaresi yapmak, ister ebeveynliğin karmaşıklıklarıyla yüzleşmek olsun, yaptığımız her şeyin kökleri, sevdiklerimize mümkün olan en iyi yaşamı sağlama yönündeki derin arzuya dayanmaktadır.
17 YAŞINDA HAMİLE OLDUM VE DOKTOR OLMANIN HAYALİNİ GÖRDÜM. İŞTE BUGÜN O KORKAN KIZA ŞUNLARI SÖYLEYECEĞİM
Kendimizi kadın, anne olarak kabul edebilmemiz bizi karşılaştırmanın ve yargılamanın boğucu pençesinden kurtarır. Kendimizi toplum veya sosyal medya tarafından belirlenen ulaşılamaz standartlarla ölçmek yerine, benzersiz yolculuğumuzu benimsemeyi ve bireysel güçlü yönlerimizi kutlamayı öğrenmeliyiz. Annelik konusunda herkese uyan tek bir yaklaşım yoktur. Her anne, her aile benzersizdir ve birinde işe yarayan, diğerinde işe yaramayabilir. Ve bu sorun değil.
Nicole Saphier, MD, 2018'den bu yana FOX Haber Kanalı (FNC) katılımcısı olarak hizmet veriyor ve tüm platformlardaki en son tıbbi haberleri aktarıyor.
Mükemmelliğin gerçek olmadığını kabul etmek, tatmin olmanın ilk adımıdır. Kusursuzluğun sıklıkla yüceltildiği bir dünyada, mükemmelliğin bir efsane olduğunu, yalnızca tatminsizliği ve kendinden şüphe duymayı besleyen ulaşılamaz bir ideal olduğunu kabul etmeliyiz. Yeni kitabım “Annemi Seviyorum”da, kabullenmeyi merkeze alan ve bunu nasıl yapabildiklerine dair inanılmaz içgörüler içeren, annelerden gelen üç olağanüstü hikayeyi paylaşıyorum. Jill Churchill'in konuştuğunda bunu en iyi şekilde ifade ettiğine inanıyorum.
FOX HABERİN DİĞER GÖRÜŞLERİ İÇİN TIKLAYIN
Gerçek büyüme, kusurları kucakladığımızda, bizi insan yapanın kusurlarımız ve hatalarımız olduğunu anladığımızda başlar. İmkansız “mükemmel” olma arayışından ve insanların olmamız gerektiği yönündeki ideallerinden vazgeçerek, kendimizi keşfetme ve kendini kabul etme yolculuğuna açarız. Kusurlarımız aracılığıyla öğreniriz, gelişiriz ve en sonunda en özgün benliğimiz haline geliriz.
Kendimi mükemmeliyetçiliğin prangalarından kurtarmak ve kusurluluğun güzelliğini kucaklamak uzun zaman aldı; aslında, genç bir anne olmanın damgasını bırakmam anneliğe kadar onlarca yıl sürdü. Etrafıma baktığımda, hayatımın güzelliği, aile sevgisi ve etrafımı saran nimetlerin bolluğu karşısında şaşkına dönmeden edemedim.
Daha iyi olma, daha fazlasını başarma konusundaki sürekli endişemin beni şimdiki zamanda yaşamanın basit neşesinden mahrum bıraktığını fark ettim. Mükemmeliyet arayışımda, önümde ortaya çıkan hayatın zenginliğini gözden kaçırmıştım. Bu bir uyandırma çağrısıydı; muhaliflerin haksız olduğunu kanıtlama konusundaki bitmek bilmeyen ihtiyaçtan vazgeçmek ve bunun yerine buradaki ve şimdiki yaşamı kucaklamak için bir davetti.
FOX HABER UYGULAMASINA ULAŞMAK İÇİN TIKLAYIN
Sonuçta çocuk yetiştirmek mükemmellikle ilgili değildir; aşk, dayanıklılık ve tatmini bulmakla ilgilidir. Kusurlarımızı ve zayıf noktalarımızı kucaklamak ve özgünlüğümüzü kutlamakla ilgilidir. Kim olduğumuzu kabul etmeye başladığımızda, pişmanlık duymadan kendimiz olma cesaretini buluruz.
Beklentilerin pençesinden kurtularak ve benzersiz annelik yolumuzu – inişler ve çıkışlar, zaferler ve zorluklardan oluşan güzel bir doku – kutlayarak, kendimizi şüphe zincirlerinden kurtarırız. Bunu yaparak, kalplerimizi daha derin bir sevinç, şükran ve yaşam duygusuna açarız, çocuklarımızla her anın kıymetini bilmemize ve kusurlu ama olağanüstü annelik yolculuğunun güzelliğinin tadını çıkarmamıza olanak tanırız.
MD NICOLE SAPHIER'DAN DAHA FAZLA BİLGİ OKUMAK İÇİN BURAYA TIKLAYIN
Nicole Saphier, MD, meme görüntüleme alanında ileri düzeyde burslu eğitim almış, kurul onaylı bir radyolog, Haberler tıbbi katkıcısı ve çok satan yazardır. Yeni kitabı “Sevgiler Anne”. Aynı zamanda “Amerika'yı Yeniden Sağlıklı Hale Getirin” ve “Panik Atak: COVİD-19'a Karşı Mücadelede Bilimle Politika Oynamak” kitaplarının da çok satan yazarıdır. Onu eskiden Twitter olarak bilinen X'te takip edin @NBSaphierMD ve Instagram @nicolesaphier_md.
Anneleri sürekli olarak katı standartlar ve beklentilerle bombalayan bir dünyada, kabullenmenin gücünü savunmanın zamanı geldi. Anneler olarak çoğu zaman kendimizi güvensizlikler ve pişmanlıklarla boğuşurken, kendinden şüphe duymanın ağırlığı altında buluruz. Peki ya ulaşılamaz mükemmellik için çabalamak yerine kabullenmeyi benimsemeyi seçersek? Kendimizi, kusurlarımızı ve anne olarak yolculuğumuzu kabul etmek. Elimizden gelenin en iyisini yaptığımızı ve elimizden gelenin en iyisini yaptığımızı kabul eden kabullenme yeterlidir.
Tıp fakültesine gittiğimde küçük oğlumu ailemin yanına bırakmak şimdiye kadar verdiğim en zor kararlardan biriydi. Çantalarımı toplayıp vedalaşırken aklımda bir sürü endişe akın etti. Kendini terk edilmiş hissedecek mi? Ayrılık bağlarımıza zarar verir mi? Ondan fiziksel olarak ayrı kalma korkusu kalbime ağır bir yük bindiriyor, profesyonel hayallerimin peşinden gitmenin heyecanını gölgede bırakıyordu.
Ancak belirsizliğin ortasında bu fedakarlığın geleceğimiz için gerekli olduğu inancına tutundum. Benim yokluğumda ailemin ona hak ettiği sevgiyi ve ilgiyi sağlayacağına dair kendime güvence verdim. Her gece telefonda rüyalarımızda buluşmayı, rüyalarımızda birlikte yaşayacağımız maceraları konuşurduk. Ayrılık yürek parçalayıcı olsa da hem onun hem de benim için aynı zamanda bir büyüme fırsatıydı. Mesafe sayesinde bağımız daha da güçlendi; sevgi, bağlılık ve daha parlak bir yarına dair ortak umutla beslendi.
Benim hikayem benzersiz değil. Annelik her kadın için zorluklarla, belirsizliklerle ve fedakarlıklarla dolu bir hikayedir. Ancak günlük yaşamın gürültüsünün ortasında, annelerin kendimizi sorgulamayı bırakıp güvensizliklerin ve pişmanlıkların bizi tüketmesine izin vermeleri çok önemlidir. Aldığımız her kararın, katlandığımız her fedakarlığın ailelerimize duyduğumuz sarsılmaz sevgiden kaynaklandığını kabul etmeliyiz. İster bir kariyerde hokkabazlık yapmak, ister ev idaresi yapmak, ister ebeveynliğin karmaşıklıklarıyla yüzleşmek olsun, yaptığımız her şeyin kökleri, sevdiklerimize mümkün olan en iyi yaşamı sağlama yönündeki derin arzuya dayanmaktadır.
17 YAŞINDA HAMİLE OLDUM VE DOKTOR OLMANIN HAYALİNİ GÖRDÜM. İŞTE BUGÜN O KORKAN KIZA ŞUNLARI SÖYLEYECEĞİM
Kendimizi kadın, anne olarak kabul edebilmemiz bizi karşılaştırmanın ve yargılamanın boğucu pençesinden kurtarır. Kendimizi toplum veya sosyal medya tarafından belirlenen ulaşılamaz standartlarla ölçmek yerine, benzersiz yolculuğumuzu benimsemeyi ve bireysel güçlü yönlerimizi kutlamayı öğrenmeliyiz. Annelik konusunda herkese uyan tek bir yaklaşım yoktur. Her anne, her aile benzersizdir ve birinde işe yarayan, diğerinde işe yaramayabilir. Ve bu sorun değil.
Nicole Saphier, MD, 2018'den bu yana FOX Haber Kanalı (FNC) katılımcısı olarak hizmet veriyor ve tüm platformlardaki en son tıbbi haberleri aktarıyor.
Mükemmelliğin gerçek olmadığını kabul etmek, tatmin olmanın ilk adımıdır. Kusursuzluğun sıklıkla yüceltildiği bir dünyada, mükemmelliğin bir efsane olduğunu, yalnızca tatminsizliği ve kendinden şüphe duymayı besleyen ulaşılamaz bir ideal olduğunu kabul etmeliyiz. Yeni kitabım “Annemi Seviyorum”da, kabullenmeyi merkeze alan ve bunu nasıl yapabildiklerine dair inanılmaz içgörüler içeren, annelerden gelen üç olağanüstü hikayeyi paylaşıyorum. Jill Churchill'in konuştuğunda bunu en iyi şekilde ifade ettiğine inanıyorum.
“Mükemmel bir anne olmanın hiçbir yolu yok, iyi bir anne olmanın ise milyonlarca yolu var.”
FOX HABERİN DİĞER GÖRÜŞLERİ İÇİN TIKLAYIN
Gerçek büyüme, kusurları kucakladığımızda, bizi insan yapanın kusurlarımız ve hatalarımız olduğunu anladığımızda başlar. İmkansız “mükemmel” olma arayışından ve insanların olmamız gerektiği yönündeki ideallerinden vazgeçerek, kendimizi keşfetme ve kendini kabul etme yolculuğuna açarız. Kusurlarımız aracılığıyla öğreniriz, gelişiriz ve en sonunda en özgün benliğimiz haline geliriz.
Kendimi mükemmeliyetçiliğin prangalarından kurtarmak ve kusurluluğun güzelliğini kucaklamak uzun zaman aldı; aslında, genç bir anne olmanın damgasını bırakmam anneliğe kadar onlarca yıl sürdü. Etrafıma baktığımda, hayatımın güzelliği, aile sevgisi ve etrafımı saran nimetlerin bolluğu karşısında şaşkına dönmeden edemedim.
Daha iyi olma, daha fazlasını başarma konusundaki sürekli endişemin beni şimdiki zamanda yaşamanın basit neşesinden mahrum bıraktığını fark ettim. Mükemmeliyet arayışımda, önümde ortaya çıkan hayatın zenginliğini gözden kaçırmıştım. Bu bir uyandırma çağrısıydı; muhaliflerin haksız olduğunu kanıtlama konusundaki bitmek bilmeyen ihtiyaçtan vazgeçmek ve bunun yerine buradaki ve şimdiki yaşamı kucaklamak için bir davetti.
FOX HABER UYGULAMASINA ULAŞMAK İÇİN TIKLAYIN
Sonuçta çocuk yetiştirmek mükemmellikle ilgili değildir; aşk, dayanıklılık ve tatmini bulmakla ilgilidir. Kusurlarımızı ve zayıf noktalarımızı kucaklamak ve özgünlüğümüzü kutlamakla ilgilidir. Kim olduğumuzu kabul etmeye başladığımızda, pişmanlık duymadan kendimiz olma cesaretini buluruz.
Beklentilerin pençesinden kurtularak ve benzersiz annelik yolumuzu – inişler ve çıkışlar, zaferler ve zorluklardan oluşan güzel bir doku – kutlayarak, kendimizi şüphe zincirlerinden kurtarırız. Bunu yaparak, kalplerimizi daha derin bir sevinç, şükran ve yaşam duygusuna açarız, çocuklarımızla her anın kıymetini bilmemize ve kusurlu ama olağanüstü annelik yolculuğunun güzelliğinin tadını çıkarmamıza olanak tanırız.
MD NICOLE SAPHIER'DAN DAHA FAZLA BİLGİ OKUMAK İÇİN BURAYA TIKLAYIN
Nicole Saphier, MD, meme görüntüleme alanında ileri düzeyde burslu eğitim almış, kurul onaylı bir radyolog, Haberler tıbbi katkıcısı ve çok satan yazardır. Yeni kitabı “Sevgiler Anne”. Aynı zamanda “Amerika'yı Yeniden Sağlıklı Hale Getirin” ve “Panik Atak: COVİD-19'a Karşı Mücadelede Bilimle Politika Oynamak” kitaplarının da çok satan yazarıdır. Onu eskiden Twitter olarak bilinen X'te takip edin @NBSaphierMD ve Instagram @nicolesaphier_md.