YENİArtık Haberler yazılarını dinleyebilirsiniz!
Vilnius, Baltık Denizi kıyısında, Letonya’nın hemen güneyinde ve Polonya’nın kuzeyinde 2,8 milyon nüfuslu canlı bir ülke olan Litvanya’nın başkentidir. 800 yılı aşkın zengin tarihine fetih ve boyun eğdirme, refah ve yoksulluk damgasını vurmuştur. Doğuya bir günlük sürüş mesafesindeki Moskova, varlığı boyunca tekrar eden bir tehdit gibi görünüyor. Gerçekten de bu genç demokrasi, Sovyet işgalinin boyunduruğunu sadece 33 yıl önce attı.
Birçokları için Soğuk Savaş, Vladimir Putin’in Ukrayna’yı acımasızca işgaliyle tetiklenen canlı ve korkunç bir anı. Tarihin tekerrür etmediği söylenir. Yine de, Rusya’nın Ukrayna’daki savaş suçlarını – örneğin cinayet, işkence, tecavüz ve kitlesel ölçekte sürgünler – Moskova’nın II. Vilnius şehir merkezindeki, bu korkunç hikayeyi 50 yılı aşkın bir süredir anlatan kötü şöhretli KGB binasından müzeye dönüştüğünde ne kadar acı verici bir şekilde bariz olduğunu görmek için bir tur atmanız yeterli.
Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, bu trajik geçmiş bugün Litvanya’nın stratejik düşüncesine ve eylemlerine rehberlik ediyor. Bu nedenle NATO finansman taahhütlerini yerine getiriyorlar, Kiev’e askeri yardımda paylarına düşenden fazlasını veriyorlar ve hatta Ukraynalı aileleri evlerinde ağırlıyorlar. Onların örneği, başkalarını da aynısını yapmaya teşvik etmektir.
Geçen hafta, bu gururlu şehirde, NATO’nun karşı karşıya olduğu önemli konuların tartışıldığı her türden ulusal güvenlik uzmanı ve yetkilinin bir araya geldiği yıllık Baltık Askeri Konferansı’nın açılış konuşmasını yaptım. Ukrayna’daki savaş doğal olarak ana tartışma konusuydu, ancak herkesin aklındaki soru Washington’un Kiev’i desteklemeye devam edip etmeyeceğiydi.
LİTVANYA DIŞİŞLERİ BAKANI: RUSYA’DAN DAHA BÜYÜK TEHDİT YOKTUR
Cevabım genellikle bir rahatlama ve endişe kombinasyonu ortaya çıkardı. Evet dedim, anketler Amerikan halkı arasında kayma olduğunu gösterse de ABD’nin desteğini sürdüreceğine inanıyorum. Bunu durdurmak için, diye ekledim, başta Başkan Biden olmak üzere ülkemizin siyasi liderlerinin hedeflerimizi, stratejimizi ve eyleme geçme nedenlerimizi açık ve sık sık belirtmeleri önemlidir. Dahası, bunu basit, anlaşılır ve ikna edici terimlerle yapmalıdırlar. Bunu maalesef henüz duymadık.
Ve her iki siyasi partide de Ukrayna’ya yardım etme konusunda zayıf noktalar olsa da, biz Cumhuriyetçiler, daha geniş “Önce Amerika” kitlesine, iyi müttefiklerimiz ve ortaklarımız olduğunda, kendilerini savunmalarına yardım ettiğimizde ABD güvenliğinin güçlendiğini açıklama yüküne sahibiz. ortak değerlerimizi ve çıkarlarımızı tehdit eden otokratlar ve Moskova’da bir diktatöre karşı çıkma, Pekin’deki daha zorlu olan diğerine doğru mesajı gönderiyor (ve caydırmaya yardımcı oluyor).
Ama aynı zamanda Avrupalı arkadaşlarıma daha fazlasını yapmaları gerektiğini söyledim. NATO müttefiklerimizin 2014’te verdikleri GSYİH’nın yüzde ikisini savunmaya harcama taahhüdünü yerine getirmeye başlamalarına ihtiyacımız var. Şu anda 30 üyeden sadece dokuzu bunu yapıyor. Gerçek şu ki, bu, tüm Batılı müttefiklerimizin ulaştığı bir zemin olmalıdır.
Ek olarak, çoğu ülkenin Ukrayna’ya askeri desteğini artırması gerekiyor. ABD ve birkaç kişi bu yükün çoğunu taşıyamaz. Amerikalılar yükün büyük kısmını bizim taşıdığımıza inandıklarında, bu sadece burada evde halk desteğini aşındırır. Hızla artan bir ulusal borçla birleşen bu duygunun, Meclis başkanının “açık çek yok” açıklamasının doğmasına yardımcı olduğundan şüpheleniyorum. Ne olursa olsun, ABD yardımı için inceleme ve hesap verebilirlik talep etmek, benim bu sözü yorumladığım gibi, mantıksız değil.
GÖRÜŞ BÜLTENİNE ULAŞMAK İÇİN TIKLAYINIZ
HABERLER SUNULDU
Bunlar olursa, o zaman ABD’nin Ukrayna’ya desteğinin gerçekten de devam edeceğinden ve bugün karşı karşıya olduğumuz karmaşık ve tehlikeli dünyada çok hayati olan Amerikan liderliğinin ve güvenilirliğinin sürdürüleceğinden eminim. Her ikisi de, 21. yüzyılın otokrasi ve demokrasi arasındaki bu ilk büyük mücadelesinde başarı için kritik öneme sahiptir.
Temmuz ayında Vilnius, yıllık NATO zirvesine ev sahipliği yapacak. Diğer şeylerin yanı sıra görmesi gereken tarihi bir toplantı olacak: iki ülke daha – İsveç ve Finlandiya – ittifaka katılıyor; üye devletler tarafından GSYİH’larının daha fazlasını savunmaya ayırmak için bir anlaşma; özellikle Ukrayna ve Gürcistan için NATO’nun kapısının açık olduğunun teyidi; ve son olarak, Rus kuvvetlerini kendi sınırlarına geri itmede büyük ilerleme kaydeden başarılı bir Ukrayna saldırısının kutlanması.
Bu tür başarılar yalnızca NATO’yu canlandırmakla ve Moskova’yı küçültmekle kalmayacak, aynı zamanda tüm müttefiklere Kiev’e yardım etmeye devam etmeleri için daha fazla neden verecek ve Putin’in Batı kararlılığını geride bırakma stratejisine büyük bir darbe indirecektir. Tüm bunları, ağırlığının üzerinde yumruklar atmış ve yüzlerce yıldır Rus saldırganlığına karşı geri itilmiş sağlam bir müttefik olan Litvanya’da yapmak da uygun bir övgü olacaktır.
MARK ESPER’DEN DAHA FAZLA OKUMAK İÇİN TIKLAYIN
Mark T. Esper, 27. Savunma Bakanı ve 23. Ordu Bakanıydı ve NYT’nin en çok satan anı kitabı “Kutsal Bir Yemin: Olağanüstü Zamanlarda Bir Savunma Bakanının Anıları”nın yazarıydı.
Vilnius, Baltık Denizi kıyısında, Letonya’nın hemen güneyinde ve Polonya’nın kuzeyinde 2,8 milyon nüfuslu canlı bir ülke olan Litvanya’nın başkentidir. 800 yılı aşkın zengin tarihine fetih ve boyun eğdirme, refah ve yoksulluk damgasını vurmuştur. Doğuya bir günlük sürüş mesafesindeki Moskova, varlığı boyunca tekrar eden bir tehdit gibi görünüyor. Gerçekten de bu genç demokrasi, Sovyet işgalinin boyunduruğunu sadece 33 yıl önce attı.
Birçokları için Soğuk Savaş, Vladimir Putin’in Ukrayna’yı acımasızca işgaliyle tetiklenen canlı ve korkunç bir anı. Tarihin tekerrür etmediği söylenir. Yine de, Rusya’nın Ukrayna’daki savaş suçlarını – örneğin cinayet, işkence, tecavüz ve kitlesel ölçekte sürgünler – Moskova’nın II. Vilnius şehir merkezindeki, bu korkunç hikayeyi 50 yılı aşkın bir süredir anlatan kötü şöhretli KGB binasından müzeye dönüştüğünde ne kadar acı verici bir şekilde bariz olduğunu görmek için bir tur atmanız yeterli.
Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, bu trajik geçmiş bugün Litvanya’nın stratejik düşüncesine ve eylemlerine rehberlik ediyor. Bu nedenle NATO finansman taahhütlerini yerine getiriyorlar, Kiev’e askeri yardımda paylarına düşenden fazlasını veriyorlar ve hatta Ukraynalı aileleri evlerinde ağırlıyorlar. Onların örneği, başkalarını da aynısını yapmaya teşvik etmektir.
Geçen hafta, bu gururlu şehirde, NATO’nun karşı karşıya olduğu önemli konuların tartışıldığı her türden ulusal güvenlik uzmanı ve yetkilinin bir araya geldiği yıllık Baltık Askeri Konferansı’nın açılış konuşmasını yaptım. Ukrayna’daki savaş doğal olarak ana tartışma konusuydu, ancak herkesin aklındaki soru Washington’un Kiev’i desteklemeye devam edip etmeyeceğiydi.
LİTVANYA DIŞİŞLERİ BAKANI: RUSYA’DAN DAHA BÜYÜK TEHDİT YOKTUR
Cevabım genellikle bir rahatlama ve endişe kombinasyonu ortaya çıkardı. Evet dedim, anketler Amerikan halkı arasında kayma olduğunu gösterse de ABD’nin desteğini sürdüreceğine inanıyorum. Bunu durdurmak için, diye ekledim, başta Başkan Biden olmak üzere ülkemizin siyasi liderlerinin hedeflerimizi, stratejimizi ve eyleme geçme nedenlerimizi açık ve sık sık belirtmeleri önemlidir. Dahası, bunu basit, anlaşılır ve ikna edici terimlerle yapmalıdırlar. Bunu maalesef henüz duymadık.
Ve her iki siyasi partide de Ukrayna’ya yardım etme konusunda zayıf noktalar olsa da, biz Cumhuriyetçiler, daha geniş “Önce Amerika” kitlesine, iyi müttefiklerimiz ve ortaklarımız olduğunda, kendilerini savunmalarına yardım ettiğimizde ABD güvenliğinin güçlendiğini açıklama yüküne sahibiz. ortak değerlerimizi ve çıkarlarımızı tehdit eden otokratlar ve Moskova’da bir diktatöre karşı çıkma, Pekin’deki daha zorlu olan diğerine doğru mesajı gönderiyor (ve caydırmaya yardımcı oluyor).
Ama aynı zamanda Avrupalı arkadaşlarıma daha fazlasını yapmaları gerektiğini söyledim. NATO müttefiklerimizin 2014’te verdikleri GSYİH’nın yüzde ikisini savunmaya harcama taahhüdünü yerine getirmeye başlamalarına ihtiyacımız var. Şu anda 30 üyeden sadece dokuzu bunu yapıyor. Gerçek şu ki, bu, tüm Batılı müttefiklerimizin ulaştığı bir zemin olmalıdır.
Ek olarak, çoğu ülkenin Ukrayna’ya askeri desteğini artırması gerekiyor. ABD ve birkaç kişi bu yükün çoğunu taşıyamaz. Amerikalılar yükün büyük kısmını bizim taşıdığımıza inandıklarında, bu sadece burada evde halk desteğini aşındırır. Hızla artan bir ulusal borçla birleşen bu duygunun, Meclis başkanının “açık çek yok” açıklamasının doğmasına yardımcı olduğundan şüpheleniyorum. Ne olursa olsun, ABD yardımı için inceleme ve hesap verebilirlik talep etmek, benim bu sözü yorumladığım gibi, mantıksız değil.
GÖRÜŞ BÜLTENİNE ULAŞMAK İÇİN TIKLAYINIZ
HABERLER SUNULDU
Bunlar olursa, o zaman ABD’nin Ukrayna’ya desteğinin gerçekten de devam edeceğinden ve bugün karşı karşıya olduğumuz karmaşık ve tehlikeli dünyada çok hayati olan Amerikan liderliğinin ve güvenilirliğinin sürdürüleceğinden eminim. Her ikisi de, 21. yüzyılın otokrasi ve demokrasi arasındaki bu ilk büyük mücadelesinde başarı için kritik öneme sahiptir.
Temmuz ayında Vilnius, yıllık NATO zirvesine ev sahipliği yapacak. Diğer şeylerin yanı sıra görmesi gereken tarihi bir toplantı olacak: iki ülke daha – İsveç ve Finlandiya – ittifaka katılıyor; üye devletler tarafından GSYİH’larının daha fazlasını savunmaya ayırmak için bir anlaşma; özellikle Ukrayna ve Gürcistan için NATO’nun kapısının açık olduğunun teyidi; ve son olarak, Rus kuvvetlerini kendi sınırlarına geri itmede büyük ilerleme kaydeden başarılı bir Ukrayna saldırısının kutlanması.
Bu tür başarılar yalnızca NATO’yu canlandırmakla ve Moskova’yı küçültmekle kalmayacak, aynı zamanda tüm müttefiklere Kiev’e yardım etmeye devam etmeleri için daha fazla neden verecek ve Putin’in Batı kararlılığını geride bırakma stratejisine büyük bir darbe indirecektir. Tüm bunları, ağırlığının üzerinde yumruklar atmış ve yüzlerce yıldır Rus saldırganlığına karşı geri itilmiş sağlam bir müttefik olan Litvanya’da yapmak da uygun bir övgü olacaktır.
MARK ESPER’DEN DAHA FAZLA OKUMAK İÇİN TIKLAYIN
Mark T. Esper, 27. Savunma Bakanı ve 23. Ordu Bakanıydı ve NYT’nin en çok satan anı kitabı “Kutsal Bir Yemin: Olağanüstü Zamanlarda Bir Savunma Bakanının Anıları”nın yazarıydı.